Bağdat’ta Sinbad adlı bir adam vardı. Lakabı ise Hamal Sinbad’tı. Kendisi çok yoksuldu ve yüklerini başının üzerinde taşıyor bu şekilde helal para kazanmaya çalışıyordu. Daha sonraları bir gün Sinbad yükleri bu sefer ağır olarak da olsa başının üzerine alıp yola çıktı. Hava fazlasıyla sıcak olmasına rağmen titriyordu. Bir tüccarının önünden geçerken yan tarafında büyük bir taş görerek yüklerini kenara koydu ve taşın üzerine oturmak üzere çömeldi. Sonra bir anda bir koku sezdi ve çok güzel bir yemek kokusu olduğunu fark etti. Hemen kalkıp kapıya yanaşarak içerde ne olup bittiğine bakındı. Dehşet bir ortam görünüyordu. Kuşlar ötüşüyor sanki cennete gelmiş gibi hissediyordu. Daha sonra ellerini açarak Allah’a dua etti ve tam o sıra yükünü alıp yola koyuluyordu ki Sarayın bir veziri seslendi ve ısrarca içeri çağrıldığını buyurdu. Israrına karşı gelemeyen Sinbad içeri girdi. Bir anda ne görsün? Ziyafetler, şölenler vs. neler neler… O an ki sevinciyle ev şahinin yanına vardı ve genç adam saygılı bir şekilde oda da ki bütün insanları selamladı. Sonra evin şahinin önünde diz çökerek yeri öptü saygıyla ayağa kalkarak başını öne eğdi. Evin sahibi bu durumdan çok hoşnut duymuştu.